Peridermis
Çok yıllık bitkilerde daha önceden oluşan kök ve gövde kısımları ikincil meristemin faaliyetiyle giderek kalınlaşmaya başlar.
Kalınlaşmanın erken evrelerinde bölünme yeteneği olmayan epidermis kalınlaşmaya dayanamaz ve parçalanır. Kuruyup dökülen epidermisin yerini mantar kambiyumu tarafından oluşturulan yeni bir örtü doku çeşidi alır.
Mantar kambiyumu, dış kısma doğru mantar hücrelerini, iç kısma doğru ise parankima hücrelerini oluşturur. Mantar hücreleri, çeperlerinde mantar özü denen süberin maddesini biriktirir ve daha sonra ölürler. Mantar dokusu, hem fiziksel hasarlardan ve patojenlerden korur, hem de mumsu yapısı sayesinde su kaybını engeller.
Mantar kambiyumu, mantar dokusu ve parankimatik hücreler hep birlikte peridermis adı verilen tabakayı oluşturur.
Mantar tabakasına sahip gövdenin en içte kalan canlı hücreleri, dış ortamla gaz alış verişini lentisel ( kovucuk ) adı verilen açıklıklar sayesinde gerçekleştirirler. Gövdeyi saran mantar tabakası, lentisellerin olduğu yerlerde kesintiye uğrar. Lentiseller genellikle gövde üzerinde halkasal, oval ya da çizgi şeklinde bulunur ve gözle görülebilir. Açılıp kapanma özellikleri yoktur.
Bitkinin metabolizma ürünlerini bitkiye zarar vermeyecek şekilde kimyasal dönüşüme uğratıp depolayan ve dışarı veren
ü hücreler
ü hücre toplulukları
ü tüyler
ü cepler ve
ü kanallar
salgı elemanlarıdır.
Salgı hücreleri; canlı, bol sitoplazmalı, büyük çekirdekli ve Golgi organeli bakımından oldukça zengindir.
PDF DOSYASI İÇİN
