Komunitelerin en önemli özelliklerinden biri de zamana bağlı olarak değişim göstermeleridir.
Baraj yapımı, aşırı otlatma, yoğun ağaç kesimi, büyük yangınlar, toprak kaymaları, kuraklık, sel, küresel ısınma, volkanik patlamalar ya da kasırga gibi nedenlerle komunitenin yapısı bozulabilir.
Yapısı bozulan komunitelerin yeniden oluşumu sürecinde ortamda öncelikle yeni koşullara uyum sağlayabilen türler gelişir. Bu türlerin ortam koşullarında yaptığı değişiklikler neticesinde yeni türler ortama yerleşir.
Bu şekilde bir bölgede uzun bir zaman içerisinde türlerin aşamalı olarak birbirlerinin yerini almasına süksesyon ( ardıllık = sıralı değişim ) adı verilir.
Süksesyon, daha önce üzerinde hiç canlı bulunmayan bölgelerde gerçekleşiyorsa buna birincil süksesyon denir. Böyle bir ortamda liken, yosun, ot, funda, çalı ve ağaç evreleri sıralı bir değişim gösterir.
Süksesyonun sonunda komunite klimaks denen denge durumuna ulaşır ve bu evreden sonra tür çeşitli çok yavaş gerçekleşir.
İkincil süksesyon ise daha önce üzerinde bir komunite bulunan ancak aşırı otlatma, kesim, yangın vb. nedenlerle bozulmuş ortamlarda gerçekleşir.